تحقیق نقش هواساز در تاسيسات مكانيكي ساختمان

مقدمه
از قدیم الایام تا به امروز ایجاد هوای مطلوب در فضای داخلی خانه ازجمله مهم ترین و چالش برانگیزترین مسائل بوده و هست و همان طور که احتمالاً دیده اید خانه های قدیم در ایران با دارا بودن انواع بادگیرها و اتاق های سرد در فصول گرم سال همواره در راستای خنک سازی فضا و ایجاد هوای مطبوع تلاش می کردند.
بنابراین این دغدغه از دیرباز در طراحی بومی خانه ها مشهود بوده و به مرور به طراحی و ساخت وسایل تهویه و سرمایشی-گرمایی منجر شده است.
تعریف هواساز
هواساز Air Handling Unit) ) یک واحد انتقال هوا می باشد که معمولا با نام اختصار AHU نیز شناخته می شود. این دستگاه برای تولید هوای مطبوع، تنظیم دما، رطوبت و کنترل دما در بسیاری از امکان عمومی، تجاری و صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد.
با بهره گیری از سیستم هواساز امکان مستقل سازی تامین سرمایش و گرمایش در واحدهای مسکونی از یکدیگر وجود دارد. این دستگاه با استفاده از دمپرهای خروجی و ورودی هوا و فیلترهای متعدد سبب تازه سازی هوا در محیط می‌شود و در تمامی فصول سال دمای مناسبی را در فضای مورد نظر ایجاد خواهد کرد.
تاریخچه هواساز
استفاده از سیستم ها و ساختارهایی مشابه هوارسان به تهویه مطبوع در مصر باستان و قرن دوم در چین باز می گردد. اما به شکل مدرن، برای اولین بار در قرن هفدهم میلادی توسط کورنلیس دریبل مخترع هلندی ساخت و استفاده از سیستم های تهویه مطبوع آغاز شد. در سال ۱۸۲۰ و با کشف توانایی آمونیاک به عنوان یک عامل خنک کردن هوا، تحول عظیمی در ایجاد بسترهای برودتی در سیستم های تهویه مطبوع صورت گرفت.
بیست و دو سال بعد، در سال ۱۸۴۲ جان گری در فلوریدا از ساختار کمپرسور برای تولید یخ استفاده کرد. با ایده خنک کردن هوا برای ساختمان ها به صورت متمرکز، او برای اولین ایده سیستم تهویه مطبوع مرکزی ارائه کرد. پس از درگذشت گری، به مدت ۵۰ سال تحول قابل توجهی در این عرصه صورت نگرفت.
نوع اولیه سیستم های تهویه مطبوع امروزی برای اولین بار توسط ویلیس کریر مخترع آمریکایی ساخته شده است. در این نمونه اولیه علاوه بر کنترل دما، کریر توانست ایده ای برای کنترل رطوبت هوا نیز ارائه دهد. بنابراین می توان گفت که اولین نمونه از دستگاه های تهویه مطبوع نوعی هوارسان بوده است. زیرا علاوه بر دما، رطوبت را نیز کنترل می کرده است. با افزایش تقاضا در این زمینه، شرکتی تحت عنوان  Carrier America در ایالات متحده شروع به کار کرد. همین، آغازی بر تولید انبوه و استفاده گسترده از اولین انواع سیستم های تهویه مطبوع شد.
در سال ۱۹۴۵ و با اختراع دستگاهی مانند هوارسان های امروزی که علاوه بر حرارت و برودت، می تواند کیفیت هوا را با فیلتراسیون افزایش دهد، رابرت شرمن توانست ساختار جدیدی از تهویه مطبوع را در ساختمان ها به اجرا در آورد
اهداف استفاده از هواساز
بالا رفتن دمای کره زمین، افزایش اختلاف دما در فصول گرم و سرد و نیز افزایش آلاینده‌ها در کشور موجب می‌شود که طراحی و تولید هواسازها از اهمیت زیادی برخوردار باشد؛ لذا اهداف اصلی استفاده از دستگاه هواساز را می‌توان به شکل زیر بیان نمود:
تنظیم دمای مطلوب (گرمایش-سرمایش با توجه به شرایط آب و هوایی)
تأمین هوای تازه
تنظیم رطوبت با توجه به شرایط آسایش افراد یا نیاز صنعتی (رطوبت زنی یا رطوبت‌ زدایی)
تصفیه و پاک‌ سازی هوا از ذرات معلق موجود در آن، گرد و غبار و هر نوع آلودگی دیگر

فهرست مطالب :

مقدمه