این فایل حاوی کلیۀ ادبیات نظری بخشش با منابع فارسی و لاتین جدید می باشد.

قسمتی از متن:

مفهوم بخشودگي به عنوان فرايند چشم پوشي ارادي از حق عصبانيت و انزجار از يك عمل ارتكابي پرگزند تعريف شدهر است كه شخص متألم رفتاري گرم و محب ت آميز را با فرد خاطي در پيش مي گيرد، فرايند بخشودن چهار مرحله را شامل مي شود كه عبارت است از آزردگي، نفرت، شفايافتن و بخشيدن و در نهايت آشتي و بازگشت به سوي يكديگر (زاكوريني، جانسون و دلگليش و مكينن، 2012).
مفهوم بخشش در دوران باستان در مجامع مذهبی به عنوان عامل مؤثر در سلامت و تحکیم و بقای روابط میان مردم مورد استفاده قرار می گرفت . اما در سده ی جدید دو دوره زمانی در توجه به مفهوم بخشش وجود دارد . اولین دوره از سال 1932 تا 1980 که بحث های نظری مختلف و با حداقل تحقیقات تجربی طراحی شده در مورد جنبه های اساسی مفهوم بخشش صورت گرفته است . که بخشش به عنوان یک بعد مذهبی تصور می شد . دوره ی دوم از سال 1980 تاکنون که توجه جدی تر و تجربی تر به بخشش دیده می شود و مطالعه ی علمی آن در این دوره با انتشار کتاب هایی چون بخشیدن و فراموش کردن لوییس اسمدس  ( 1984) رونق گرفت (به نقل از فینچمن و بیچ، 2013).
در طی دوران تکامل در روند زندگی اجتماعی به هر نحو آزردگی ها و توهین های میان فردی وجود داشته است و دارد که هر کس را تحت تأثیر قرار داده و موجب تعارضاتی در بین افراد شده است. مک کالو (2008؛ به نقل از پوراسمعلی، 1388) به عنوان یک پژوهشگر فعال در این حوزه در کتاب خود با عنوان « فراسوی انتقام » تحول غریزه ی بخشندگی از اصطلاح انسان بخشنده در مقابل انسان اندیشه ورز استفاده می کند. در مقابل انتقام و کینه، پدیده بخشش و بازداری احساس خشم یا آزردگی نسبت به دیگران جالب توجهی در روابط میان فردی بوده است.
با این که واژه های بخشودگی، بخشش و گذشت، بسیار به گوش آشنا هستند اما با این حال اسطوره ها و باورهای غلط بسیاری وجود دارد که درک صحیح و یکسان از بخشش را دشوار می سازد . از همین رو سیمون  و سیمون (1991، ترجمه قراچه داغی، 1384) خاطر نشان می کنند که بخشودگی در واقع چیزی نیست. آنان در این باره می نویسند که برخی بخشودگی را معادل با تسلیم شدن ، تن دادن و قبول شکست تلقی می کنند و به زعم عده ای نیز بخشودگی عبارت است از فراموش کردن ، مبرا دانستن اشخاص از تقصیر ، انحرافی کردن و اجازه دادن به شخص خاطی که وقتی اشتباهی را مرتکب شد بدون اینکه کیفر خواست شود به کار خود ادامه دهد. چنین باورهایی درباره بخشودگی موجب شده است که اسطوره های غلطی در ذهن اشخاص نقش ببندد. بنابراین باید گفت که بخشودگی، به فراموشی سپردن، آمرزش گناه و یا نوعی از خود گذشتگی نیست. بخشودگی با تحمل کردن کسانی که اسباب رنجش شده اند فرق می کند و بدین معنی است که تظاهر کنیم اوضاع بر وفق مراد است و به این معنی نیست که تألم و آزردگی را نادیده بگیریم و اظهار شادی و نشاط کنیم (فینچمن و بیچ، 2013).
ادامه... .